Sinds een tijdje weet ik, er is niets meer aan te doen
De Boeing 747 gaat binnenkort echt met pensioen
Met gebroken hart heb ik het nu dan toch geaccepteerd
Mijn favoriete toestel wordt genadeloos uitgefaseerd
Ze werd te duur, want dronk teveel, onze Queen of the Skies
Modernere vliegtuigen brachten het milieu meer fraais
Maar het mooist blijft voor mij de Queen met vier motoren
Geen Airbus of Dreamliner heeft mij ooit zo kunnen bekoren
Kijkend naar de indrukwekkende vorm met bovenop die bult
Raak ik iedere keer weer met bewondering vervuld
Nieuwere kisten, bouwpakketten gelijk als eenheidsworst
Halen het niet bij de Queen, met diens charisma van een vorst
Zoals George Clooney zou zeggen “Boeing 747. What else?”
De mooiste en de fijnste is wat die uitspraak behelst
Een oudere dame absoluut, maar chique en elegant
Glimlachend als een dolfijn, maar groots en imposant
Het vliegtuig dat een koosnaam kreeg, een echte Jumbo Jet
Noemt men soms ook wel de ‘studenten- of bejaardenflat’
Jong en oud voelt zich aan boord op dezelfde leest geschoeid
En door de liefde voor het toestel er liefdevol mee vergroeid
Op de tweede verdieping de cockpit, genoemd ‘het zonnedek’
Kreeg ik van collega’s de titel ‘Upperdeckbeck’
Die trap op naar de rust en luxe van de Businessclass
Als een glamourstewardess uit de jaren ’70, toen alles beter was
Veel collega’s begrijpen precies wat ik bedoel
Zij houden ook van de 747, dus herkennen het gevoel
En passagiers met de status Lifetime Platinum Elite
Die zien vaak ook de nostalgie, en missen WiFi niet
Van deze laatste periode ga ik zoveel mogelijk genieten
En na het echte afscheid zal ik schaamteloos tranen vergieten
Het einde van een tijdperk, ik voel weemoed en verdriet
Boeing 747... mooier wordt het niet